صنایع غذایی نقش مهمی در تجارت بین ایران و ترکیه ایفا میکنند. دلایل اصلی این اهمیت عبارتند از:
1 ) جغرافیا و همسایگی:
ایران و ترکیه دارای مرزهای مشترک و نزدیکی جغرافیایی هستند که هزینه‌های حملونقل را کاهش میدهد و تجارت بین دو کشور را تسهیل میکند.
2 ) تفاوت در تولیدات کشاورزی و غذایی:
هر دو کشور دارای تولیدات کشاورزی و غذایی متنوعی هستند که مکمل یکدیگر میباشند. به عنوان مثال، ایران تولیدکننده بزرگ پسته، زعفران و خرما است، در حالی که ترکیه به تولید محصولات لبنی، زیتون و چای شهرت دارد.
3 ) بازار مصرف:
هر دو کشور دارای جمعیت زیادی هستند که به محصولات غذایی متنوعی نیاز دارند. صادرات و واردات محصولات غذایی میتواند نیازهای بازار داخلی هر کشور را تأمین کند.
4 ) مزیتهای اقتصادی:
صنایع غذایی به دلیل ارزش افزوده بالا و امکان ایجاد اشتغال، از اهمیت ویژهای در اقتصاد هر دو کشور برخوردارند. تجارت در این حوزه میتواند به رشد اقتصادی و تقویت روابط اقتصادی بین دو کشور کمک کند.
5 ) توافقنامه‌های تجاری:
وجود توافقنامه‌های تجاری و تعرفه‌های ترجیحی بین ایران و ترکیه میتواند تجارت محصولات غذایی را تسهیل و تشویق کند.
6) توسعه صادرات:
هر دو کشور به دنبال توسعه صادرات غیرنفتی خود هستند و صنایع غذایی یکی از بخشهای کلیدی در این راستا محسوب میشود. این امر میتواند به کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی کمک کند.
اگرچه ترکیه یکی از بزرگترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان محصولات غذایی است، اما نیاز به واردات برخی مواد غذایی و مواد اولیه کشاورزی برای تأمین نیازهای داخلی و حمایت از صنعت غذایی دارد. نیاز ترکیه به واردات مواد غذایی از چند جنبه قابل بررسی است:
– محصولات کشاورزی:
ترکیه نیاز به واردات برخی از محصولات کشاورزی دارد که به دلیل شرایط آب و هوایی و محدودیتهای زمینهای کشاورزی در داخل کشور قابل تولید نیستند. برخی از این محصولات شامل گندم، جو، ذرت، و دانه‌های روغنی مانند سویا هستند که به عنوان خوراک دام و طیور و همچنین در صنایع غذایی مورد استفاده قرار میگیرند .
– محصولات تخصصی و نادر:
ترکیه برخی از محصولات غذایی تخصصی و نادر را که در داخل کشور به میزان کافی تولید نمیشوند، وارد میکند. این محصولات ممکن است شامل انواع خاصی از میوه‌ها، سبزیجات و مواد غذایی فرآوری شده باشند که تقاضای بازار داخلی را برآورده میکنند.
– مواد اولیه برای صنایع غذایی:
صنایع غذایی ترکیه نیاز به واردات مواد اولیهای مانند شکر، کاکائو، قهوه و انواع افزودنیهای غذایی دارد که در داخل کشور تولید نمیشوند یا تولید آنها به صرفه نیست. این مواد اولیه برای تولید محصولات متنوع غذایی مورد استفاده قرار میگیرند.